Zielonoskórzy Orkowie (aka Orcdom) są jedną z najbardziej płodnych ras w Azeroth'ie. Zrodzeni w Draenorze, Orkowie przybyli do Azeroth przez międzywymiarowe bramy zwane Mrocznym Portalem i prowadzili wojnę z Ludźmi będąc pod wpływem Płonącego Legionu.

Kiedyś byli szlachetną, szamańską społecznością w Draenorze. W tragicznych okolicznościach szlachetne klany Orków uległy zepsuciu Płonącego Legionu i zostały wykorzystane w inwazji Legionu na ziemie Azeroth. Orkom udało się zbuntować i ostatecznie obrócili się przeciwko władcom demonów. Prowadzeni przez młodego wodza naczelnego Thralla, Orkowie zwrócili się w stronę honoru i siły. Przenieśli się ze Wschodnich Królestw do Kalimdoru i tam założyli państwo Durotar.

Teraz Orkowie są gotowi do walki, ale nie w celu podbojów, lecz w obronie prawa do życia na zaadoptowanych przez siebie ziemiach.

Spis treści [pokaż]
1 Wprowadzenie
2 Historia 2.1 Wczesna historia2.2 Powstanie Hordy2.3 Wizje Medivha2.4 Inwazja na Azeroth2.5 Wojna trwa2.6 Szaleństwo Gul'dana2.7 Powstanie Thralla2.8 Założenie Orgrimmaru
3 Kultura 3.1 Wiara3.2 Niewolnictwo3.3 Języki3.4 Imiona Orków3.5 Znane klany 3.5.1 Horda3.5.2 Mroczna Horda3.5.3 Fel Horde
4 Wygląd 4.1 Kolor skóry
5 Relacje Orków
6 Znani Orkowie
7 Ciekawostki
8 Zobacz również

WprowadzenieEdytujOrk wojownik
Dodane przez CarycaDla przeciwników są brutalni i przerażający, lecz nie okrutni, ani przebiegli. Dla sprzymierzeńców są szlachetni i honorowi, przestrzegają tradycji oraz odkrywają swą przeszłość. Orkowie z Lordaeronu to część rasy, która ponownie odnalazła swojego ducha, oddzielając się od demonicznych i magicznych praktyk, by podążyć ścieżką mądrości oraz potęgi. Niewielka grupa orków wciąż zajmuje się sztukami magicznymi, lecz ich czas odchodzi. Chociaż brutalni w bitwie, orkowie walczą z dziką gracją, która równa jest najświetniejszej szermierce elfich szlachciców. Każdemu orkowi umiejętności bitewne przynoszą wielki honor. To właśnie idea honoru, która przenika całe orcze społeczeństwo, sprawia że społeczeństwo to jest zwarte i niesie największe zagrożenie ich nieprzyjaciołom w Przymierzu. Idea honoru przenika każdą komórkę społeczeństwa tak głęboko, iż nawet nadane imię jest tymczasowe, póki młody ork nie wypełni Rytuału Przejścia. Gdy przyniesie on honor imieniu szlachetną zasługą, starsi nadają mu drugie imię zależne od owego czynu.

Dla orka, honor jest równie ważny, co jego klan. Większość woli umrzeć broniąc zarówno swego klanu, jak i reputacji. To dla orków nowa droga rozwoju, ponieważ w czasach, gdy prowadziły ich wypaczone wojska Płonącego Legionu, byli oni potworną siłą ledwie kontrolowaną przez demoniczna magię. Choć mogą się wydawać skorzy do gniewu, powstrzymuje ich mądrość przywódców oraz szamanów. Niewiele jest obecnie klanów, wciąż czczących demony, gdyż ich resztki zostały wybite przez Przymierze, lub samą Hordę. Więc teraz większość orków prowadzi tryb życia prowadzony przez mądrość honor oraz wartości zapisanej w przywództwie Thrall, nauczanej przez swojego mentora, Orgrima Doomhammera. Są jedną z najliczniejszych ras Azerothu. Choć wiele nacji Przymierza postrzega ich jako brutalnych i prymitywnych. Orkowie mają niezaprzeczalnie złożone społeczeństwo, które obejmuje wiele profesji i różnych ras. Nie ma wątpliwości przywództwa Thralla i wspomagania dla taurenów i trolli razem tworzą sojusz, ludzie nie doceniają jedności orków i ich różnorodności kultury. Być może kiedyś, te dwie frakcje dojdą do porozumienia, ale nikt nie jest wstanie powiedzieć jak i kiedy, ponieważ puki co obie te rasy stoją po przeciwnej stronie barykady.


Orkowie przechodzą kulturową rewolucję as they feel the unnatural, arcane bloodlust leave their bodies, giving them calmer and more focused states of mind. Oni, w większości, podążają za Thrallem as he forges ahead to reform the Horde both inside, with his shamanism, and outside, with the founding of Durotar. Jeszcze, nie wszyscy orkowie są zadowoleni z tych działań, namely the evil orcs who still reside on Azeroth. Te orki które są żywymi czarnoksiężnikami, actively raid Alliance and Independent caravans and towns, i zrzekają się wszystkich wojen Thralla. Like the two faces of the Alliance, the different Horde factions meet rarely; but there are some orc warlocks on Kalimdor who would very much like to retake control of the Horde forces, and they are gaining strength in the wilderness to do so.

Historia EdytujWczesna historiaEdytuj
Orkowie Draenoru żyli w szlachetnym szamanistycznym społeczeństwie, przemierzając plemionami stepy Nagrandu w swoim piaszczystym świecie - Draenorze - przez ponad pięć tysięcy lat. Żyli oni w pokoju z rasą Draenei, będąc jednocześnie w stanie wojny z Ogrami. Ostatecznie obecność Draenei przywiodła na Draenor Płonący Legion. Po zbadaniu owego świata, potężny władca demonów Kil'Jaeden skłonił szanowanego szamana Ner'Zhula do współpracy. Demon przekonał Ner'Zhula, że Draenei spiskowali przeciw Orkom i planowali atak. W zamian za usługiwanie Płonącemu Legionowi, Ner'Zhul i reszta Orków mieli otrzymać moc, niezbędną do podbicia niezliczonych nowych krain, a Kil'Jaeden miałby armię zdolną wybić rasę Draenei. By zdobyć tę moc, wpierw Orkowie mieli napić się krwi Mannorotha Niszczyciela - potężnego Niższego Lorda Płonącego Legionu. Grom Piekielny Krzyk był jednym z pierwszych, którzy napili się krwi i z łatwością przekonał innych wodzów by poszli w jego ślady. Ten czyn sprawił, iż zostali napiętnowani "Krwawą Klątwą".

Powstanie HordyEdytuj
W związku z masowym mordem Draenei, żywioły odmówiły wsparcia Orków w ich wojnie. Wierząc, że żywioły wystąpiły przeciwko nim, Orkowie zwrócili się przeciw Ner'Zhulowi. Gul'Dan został wybrany na nowego przywódcę Hordy. Powoli cała rasa była wypaczana w szalejące klany, które później zostały złączone w Hordę. W ciągu kilku następnych dekad, Draenei i wiele innych tubylczych ras Draenoru zostało prawie całkowicie wybitych. Całkowicie pochłonięci przez swą demoniczną rządzę krwi i pozostawieni bez żadnych nowych przeciwników, wiele spośród klanów zaczęło walczyć między sobą. Pomniejsze potyczki z czasem mogły przerosnąć w wielkie krwawe rzeźnie i całkowity chaos spadł na orkowe społeczeństwo. Kilku pozostałych przy życiu Draenei zajęło się tym i rozpoczęło partyzancką kampanie, która trwa do dziś.

W tym czasie, Ner'Zhul nie chcąc dłużej oglądać jak jego rasa wyniszcza samą siebie zdradził Kil'Jaedena, a Gul'Dan zajął jego miejsce jako Duchowy Przewodnik klanów. Gul'Dan nie przejmował się zbytnio Hordą i z łatwością zgodził się podążać za kil'Jaedenem w zamian za jeszcze większą potęgę. Kil'Jaeden nauczył Gul'Dana jak przenieść samego siebie do "Wirującej Pustki" i tam komunikować się ze zmarłymi. Gul'Dan został odmieniony przez te wyzwania i zdał sobie sprawę, jak posiąść jeszcze większą moc. Zmienił on również sposób, w jaki rządzono Orkami. Nadał "Czarnej Ręce" tytuł Wodza w czasie wojny.

Gul'Dan zebrał wszystkich czarnoksiężników, którzy dzieli pożądanie ostatecznej potęgi i spróbował podzielić się z nimi wiedzą, jak komunikować się z martwymi. Ci, którym się nie powiodło nie przeżywali. Kilku czarnoksiężników, którzy przetrwali stworzyli pierwotne szeregi "Rady Cienia". Przez uważną manipulację i intrygi, Rada Cienia stała się prawdziwym przywódcą Hordy, mając w swych szponach przywódców klanów. Rada Cienia praktycznie uspokoiła rozszalałe klany obietnicą nowych światów do podbicia. Gul'Dan i jego czarnoksiężnicy zaczęli badać "Wirującą Pustkę" rozpaczliwie poszukując światów z łatwym dostępem, które Horda może podbić, nim "Żądza Krwi" klanów wymknie się spod kontroli. Gul'Dan utworzył również szkoły nekromancji, by rozprzestrzenić demoniczną magię do jeszcze większej liczby orków.

Wizje MedivhaEdytuj
Pewnej nocy, niesamowicie potężna istota objawiła się orkowym czarnoksiężnikom. Gul'dan pytał o radę Kil'jaedena, czym mogła być ta nowa wizja, jednak jego słudzy odeszli bez odpowiedzi. Jeśli nauczyciel Gul'Dana przestraszyłby się tej istoty mogłoby okazać się, że Gul'Dan dysponuje potężnym narzędziem, gdyby tylko udało mu się z nią ponownie skontaktować. Kilka tygodni później, Gul'Danowi udało się skontaktować z Medivhem, czarodziejem z odległego świata. Gul'Dan przystąpił do badania planów Medivha, jednak jego umysł był zbyt bystry dla Gul'Dana, żeby cokolwiek zrozumiał. Gul'Dan był niemal pewny, że czarodziej próbuje tego samego, więc chcąc uniemożliwić Medivhowi osiągnięcia korzyści, szybko zerwał kontakt.

Kilka tygodni później Medivh wrócił w snach czarnoksiężników Draenoru i objawił im wizje terenów Azeroth. Radca Cieni pomimo dyskusji o prawdziwych intencjach Medivha, postanowił targować się z czarodziejem, jeśli ten sprowadzi horde do Azeroth. Czarnoksiężnicy, nie należący do Radców Cieni, którzy również mieli te wizje, zostali zabici, by ułatwić Hordzie właściwe przygotowanie do inwazji. Mijały tygodnie bez odzewu ze strony Medivha. Niektórzy Radcy Cieni podejrzewali, że czarodziej próbuje ich oszukać, jednak pewnego dnia pojawił się Rift

Inwazja na AzerothEdytuj
Poświęcając czas i energię, czrnoksiężnicy orków zdołali rozszerzyć ryft, tak żeby dało się przez niego przejść. Pierwsi zwiadowcy popadli w szaleństwo przez sam ryft lub widok po drugiej stronie. Rada potwierdziła, że świat po drugiej stronie był tym, co pokazał im Medivh. Mały kontyngent orków został wysłany przez stabilny ryft, zwany teraz Mrocznym Portalem, w celu zwiadu i założenia bazy.

Kiedy wodzowie odkryli jak słabi wydają się być ludzie tych ziem, zalecana przez Radę Cienia ostrożność została zignorowana. Rządza krwi przejęłą władzę nad Hordą i wysłano atak na najpotężniejsze tereny ludzi - Królestwo Stormwind. Dowodzone przez Cho'galla (Klan Twilight's Hammer) i Killrogga Deadeye (Klan Bleeding Hollow) wojska orków doznały upokarzającej porażki. Wodzowie obarczali się nawzajem winą, a Horda rozdzielała się na dwa obozy. Rada Cienia próbowała zjednoczyć Hordę, lecz nie mogąc działać bezpośrednio wybrali marionetkę, mającą sprawować władzę. Blackhand Niszczyciel ponownie został wodzem Hordy.

Wojna trwaEdytuj
Under Blackhand's iron fist, order was restored. It was upon this event that Medivh once again made contact with Gul'dan. Medivh seemed even more powerful, but less sane. Medivh ordered Gul'dan to have the Horde destroy the Kingdom of Stormwind, and make Medivh the new ruler of the humans. Gul'dan initially refused to do Medivh's bidding; after all, the Horde had a new target—and Medivh's usefulness, in Gul'dan's eyes, had been spent. Desperate to see his plans succeed, Medivh tempted Gul'dan by promising to reveal the location of the Tomb of Sargeras, the lord of the Burning Legion and Kil'jaeden's master. And so the First War between the Horde and the humans of Azeroth occurred, ending with the destruction of the Kingdom of Stormwind.

Near the beginning of that conflict the Frostwolf Clan, the only clan of orcs that rejected the demonic gifts of Kil'jaeden, was exiled to Azeroth and its leader Durotan was murdered by Gul'dan's forces as a warning. His infant son was left for dead and was taken in by a nobleman from Lordaeron escaping the carnage of Stormwind. The Frostwolves, leaderless, fled to the far northern mountains. Toward the end of the war, a surgical strike was launched by the humans to kill the treacherous Medivh. As Medivh was assaulted, Gul'dan felt the psychic trauma waves Medivh emanated, and realized his chance to obtain the power of Sargeras was about to slip out of his grasp. He entered Medivh's mind, and attempted to steal the location of the Tomb of Sargeras from Medivh in his weakened and distracted state. It was at this moment that Medivh died. Gul'dan, having been in his mind at the time of death, was thrown into a coma.

When he awoke, Gul'dan learned of a major power shift within the horde. Blackhand the Destroyer had been overthrown by Orgrim Doomhammer after he had learned of Blackhand's role in corrupting the Horde. Doomhammer was not as gullible or easily swayed as Blackhand had been, and quickly discovered the Shadow Council's presence in orcish affairs. He completely eradicated the Council through accusations of treason. Gul'dan survived only by 'swearing' allegiance to Doomhammer, and by promising to provide a vast undead army for the Horde's use. He formed the Stormreaver Clan and began the process of re-animating the corpses of fallen knights with the spirits of the fallen members of the Shadow Council.

These new Death Knights, along with other fel advances (such as the capture of the red dragon queen), gave the Horde enough strength to advance steadily north, despite facing the might of the unprecedented Alliance of all the human nations (Lordaeron, Stromgarde, Kul Tiras, Gilneas, Alterac and the magical forces of Dalaran). The elven nation of Quel'Thalas sent support to the Alliance, and after the taking of their beloved lands of Khaz Modan, the dwarves and gnomes threw themselves gladly into the ranks. The betrayal of Alterac to the Alliance seemed to be a deathblow—but before the orcs' victory was finalized, the Horde suffered a betrayal of its own.

Szaleństwo Gul'danaEdytuj
Wierząc, że zwycięstwo jest nieuniknione, Gul'Dan oskarżył Cho'gall z klanu Twillight's Hammer, że zna położenie Grobowca Sargerasa. Razem z klanem Stormreaver porzucili swoje obozowiska i na własną rękę ruszyli szerzyć demoniczne mocne. Ta strata, niemal jednej trzeciej Hordy zniszczyło kampanię Gul'dana, tuż u wrót Lordaeronu. Doomhammer, wściekły niesubordynacja w tej krytycznej chwili, ściągnął Hordę by zniszczyć oba klany i ich liderów. Pozwoliło to siłom Przymierza zaatakować i zniszczyć Hordę. Druga wojna zakończyła się wraz ze zniszczeniem Dark Portalu. Jednakże wielu potężnych ludzi w królestwie Lordaeronu chciało zniewolić i wymordować orków, King Terenas zignorował ich i nakazał umieszczenie orków w obozach, pozostawiając ich z nadzieją, że któregoś dnia uda im się wyzwolić. W obozach, orkowie odcięci od demonicznego źródła, bez możliwości uzupełnienia ich sił magicznych, osłabli lub popadli w letarg.

Powstanie ThrallaEdytuj
Several years after the Second War, the son of Durotan, named Thrall, escaped from his cruel human master Aedelas Blackmoore at the Durnholde internment camp and set out to find the rest of his people. In his travels he encountered Grom Hellscream, who along with his Warsong Clan had been hiding out in the wastelands of Azeroth hoping for another chance at conquest. Thrall became friends with Grom, and eventually met Orgrim Doomhammer, who had escaped from the humans' prison several years before. From Doomhammer he learned about his father and the Frostwolf clan, and the betrayal of his father by the Shadow Council. After learning this, Thrall made his way to the exiled Frostwolf clan stronghold, where he learned from their shaman Drek'Thar about the orcs' noble heritage and how it had been corrupted by demons. Thrall swore to free his people from all the chains that bound them, and as Drek'Thar's new student, embarked upon the path of the shaman. Together with Grom and Doomhammer, Thrall successfully launched attack after attack against the internment camps to free the captive orcs. It was difficult to rouse the orcs from their lethargy, but Thrall was able to prove to them that their destiny was not yet at its end, and the clans rallied behind the new Horde. Unfortunately and ironically, during the attack on the last internment camp, Doomhammer was struck down. In tribute to the fierce and proud orc, Thrall donned Doomhammer's black armor and the hammer which bore his name and led his people from their captivity. This internment camp was later captured by the Horde, renamed in honor of Doomhammer, and is now the Horde outpost of Hammerfall in the Arathi Highlands.

Thrall knew the human nations would not stand idly by and let the Horde regroup or settle down. Fortunately for Thrall, a prophet appeared in the form of a raven and advised him to leave Azeroth for the distant land of Kalimdor. Thrall, having no better alternatives, captured some human ships and set sail for the new land, taking all of his orcs out of Lordaeron. During the journey, the orcs helped a tribe of trolls escape from their sinking island. The Darkspear trolls were immensely grateful for Thrall's assistance and swore allegiance to the Horde.

Założenie OrgrimmaruEdytuj
With the Battle of Mount Hyjal over, and with it the immediate threat to the world, Thrall set out to found the new orcish homeland in Kalimdor. He named the new land Durotar in honor of his father, and founded the city of Orgrimmar in honor of Orgrim Doomhammer. With his allies, the tauren, and the support of the Lordaeron survivors under Jaina Proudmoore, he was able to build quickly. However, this was not to last. Grand Admiral Daelin Proudmoore, Jaina's father, arrived in Kalimdor (having left before the war was over to look for any surviving forces) and launched an attack against the fledgling orc nation. During the initial assault the Darkspear trolls lost their new home on the Echo Isles and so, with the help of the Mok'Nathal half-orc Rexxar, came to live with the orcs in Durotar. The witch doctor Vol'jin pledged the tribe's eternal allegiance to the Horde in return.

Thrall, not knowing what humans had attacked him, initially suspected Jaina's forces, but her loyalty was proven when she helped the orcs destroy the invading forces of her father Admiral Proudmoore.

Kultura EdytujKobieta Ork szaman
Dodane przez CarycaSpołeczeństwo Orków od zawsze charakteryzuje się surowym stylem życia. Są przez to praktyczni i nigdy nie wzdrygają się przed zabijaniem, gdy to pozwala im chronić przyszłość rasy lub klanu. Wszyscy orkowie, niezależnie od płci i stanowiska zobowiązani są wykonywać swoje obowiązki, a słabość uważana jest za poważny ciężar. Słabość jednostki plugawi siłę reszty i karana jest wyjątkowo upokarzająco dla orków - wygnaniem. Trafniej jest więc powiedzieć, że orkowie są utylitarystyczni niż wielkoduszni, jednak różne klany mają różne charaktery. Thrall wraz z klanem Frostwolf wpłynęli znacząco na współczucie wśród orków, widoczne zwłaszcza w dziecinnym traktowaniu robotników, którzy byli nędzną podrasą orków. Są również klany, takie jak Warsong, które wciąż trzymają się sztywnych i surowych praw Hordy.

Jednak bez względu na przynależność do klany, honor jest cenniejszy ponad wszystko - najpierw własny honor, później honor klanu. Gościnność jest uważana za wielki honor, wynoszącą orka ponad innych. Powodem tego jest to, że Orkowie i Taurenowie szybko zostali stałymi przyjaciółmi, ponieważ rasa taurenów bezinteresownie zaoferowała orkom (zupełnie obcym) schronienie i pomoc na nieznanym terenie.

Nie ma dyskryminacji pomiędzy płciami w społeczeństwie Orków. Kobiety są zdolne do podejmowania tych samych zawodów co mężczyźni, zdolne są do władania na wysokich pozycjach i nawet potrafią podejmować wezwanie do walki. Siła (fizyczna i mentalna), odwaga, niezależność i przedsiębiorczość są cenione u Orków. Tradycyjnie dzieci są widziane jako potomstwo rodziców, ale wychowywane są jako dzieci klanu. Nowe zjednanie się Hordy i szerzenie się nowych wyznań spowodowały, że pojedyncze orcze rodziny zaczęły osiedlać się w różnych rejonach wokół Durotaru i The Barrens. Sprawiło to, stopniowe odchodzenie od typowego schematu klanu bardziej w stronę życia rodzinnego niż wielkiego klanu.

Orkowie poważają siły natury, dlatego szamanowie darzeni są szczególnym szacunkiem. Mają oni ścisły związek z siłami natury i złoszczenie ich uważane jest za poważne wykroczenie.

Wilki są głównym symbolem orków, służą jako strażnicy, zwiadowcy, pupile, partnerzy i wierzchowce. Wiele takich wilków pochodzi z Draenoru. Szamani hordy potrafią z nimi rozmawiać, potrafią również przyzywać ich duchy.

Kultura Orków charakteryzuje się:

■zaangażowaniem przetrwanie dorobku artystycznego;
■szacunkiem i honorami dla przodków oraz starszyzny;
■brakiem przeprosin za dawne dzieje, jak również nie oczekiwaniu przeprosin od wroga;
■podobieństwem do "prymitywnej" społeczności ludzkiej, która jednak jest dużo bardziej skomplikowana, gdy się ją poznaje bliżej;
■nieufnością wobec magii klasycznej, a szczególnie magii czarnej, jednak (jak dotąd) nie wystrzeganiem się magii astralnej
WiaraEdytuj
Religia Orków przejęła formę od animistycznej wiary praktykowanej przez Kaldorei. Szamani Orków szukają siły u duchów natury, tworzą intymną więź z otaczającym ich światem. Ta świadomość łączności z naturą prowadzi do odkrywania własnej prawdziwej natury i dlatego Orkowie twierdzą, że żyją w większej harmonii ze światem niż wiele ras Przymierza.

NiewolnictwoEdytuj
Praktyki niewolnictwa istniały w społeczeństwie orków i choć teraz wydaje się to mało prawdopodobne, nadal wśród nich występuje ono, choć nie ma pewności jak bardzo jest ono powszechne. Pomimo starań Thralla, aby jeż żaden ork nie stał się niewolnikiem, niewielka liczba orków jest niewolnikami, na przykładzie Bloodeye Redfist. Wynika, że niektóre orki są gotowe do zniewolenia ras Przymierza i Hordy. Many of these slaves were however once criminals whom were brought to justice. Nie jasne jest dlaczego orki nadal zajmują się niewolnictwem i w jak dużym stopniu.

Fakt, że Crimson Ring gladiator, który bardzo często zdobywa niewolników, jest opisany jako członek podziemia, wydaje się wskazywać, że niewolnictwo jest nielegalna lub bardzo utrudnione. However the secrecy may be due to the nature of the matches, which many times include battles to the death. Surprisingly the Crimson Ring's gladiatorial death matches, and the enslaved gladiators are in the open at times, some of the tournaments taking place in Orgrimmar's and other Horde arenas. Bloodeye was well known enough to be described as a "champion of the orcs".

Another example is the case of Jinxo, who had been captured by the orcs, and was going to be sold into slavery to a goblin, had she not developed a plan for escape.

JęzykiEdytuj
Orkowie znają języki Orcish i Wspólny. Orkowie faworyzują języki swoich sprzymierzeńców, np. gobliński, Taur-ahe i Wspólny niższy. W ostatnich latach nauczyli się prawdopodobnie Zandali, Gutterspeak i Thalassian.

Imiona OrkówEdytuj
Większość orczych imion pochodzi z konkretnych słów w ich języku, które mają szczególne, czasem ukryte znaczenie dla rodziny. Może to być na przykład nazwa ulubionej rzeczy, bądź imię krewnego. Nazwiska rodowe nie istnieją. Większość orków ma nazwisko związane z jakimś chwalebnym czynem, bądź cechą. Jednak w przypadku, gdy ojciec odznaczył się czynem naprawdę wielkim i pamiętnym, ork przyjmuje jego nazwisko,aby chwałą nie została zapomniana. Honor jest wartością nadrzędną i obecną na każdym stopniu orczej społeczności. Nawet w przypadku nazywania. Pierwsze imię orka jest mu nadawane wcześnie. Pochodzi zazwyczaj od imienia ojca, bądź jakiegoś bohatera. Drugie imię przyznawane jest po osiągnięciu dojrzałości. Bazuje na czynie, którego dokonaniem może pochwalić się ork. Do najbardziej tradycyjnych nazwisk należą: Doomhammer, Elfkicker, Foe-ender, Skullsplitter, Thumper i tym podobne. Należy zaznaczyć, że drugie imię, bądź nazwisko może ulec zmianie w przypadku, gdy ork dokona kolejnego równie wielkiego czynu, jak poprzedni.

■Przykładowe imiona męskie:
Grom, Thrum, Drog, Gorrum, Harg, Thurg, Karg, Luthac, Madagosh, Alkaragh, Ragesh

■Przykładowe imiona żeńskie:
Groma, Hargu, Igrim, Agra, Dragga, Grima, Adna, Fagosha

■Pzykładowe nazwiska rodowe:
Doomhammer, Deadeye, Forebinder, Elfkiller, Skullsplitter, Axeripper, Tearshorn, Fistcrusher.

Jak już zostało wcześniej wspomniane, orcze nazwiska wywodzą się zazwyczaj z wielkich czynów. Często jest to nazwisko przechodzące z pokolenia na pokolenie, upamiętniające chwalebne dokonania przodka. Wielu orków dostaje własne nazwiska, a są też tacy ,którzy preferują użycie nazwiska, które informuje kim był jego ojciec. Przykładem może być Thrall, syn Durotana. Trzeba zaznaczyć, że tylko głowa rodziny może dzierżyć chwalebny tytuł. Może być tylko jeden Doomhammer, bądź tylko jeden Deadeye. Reszta członków rodziny identyfikuje się zgodnie z linią pochodzenia. Wytworzyły się w kulturze orków dwa szczególne typy imion: dwusylabowe, oddzielone apostrofem, oraz krótkie, będące skróconą wersją rzeczywistego imienia. Do dwusylabowych należą: Gul'dan, Drak'Thul, Dal'Rend. Początkowo używane tylko przez orków parających się sztukami magicznymi, ale rozpowszechnione w późniejszym czasie. Drugi typ, czyli skróty, związany jest ściśle z kulturą i obyczajami. Wydłużona nazwa używana była tylko prez tych, którzy przewyższali danego delikwenta siłą. Mieli do tego prawo także szamani i starszyzna. Na przykład pełne imię Brox'a brzmi Broxigar i użyte mogło być tylko przez Tyrande, bądź Krasusa. Pełne imię Groma Hellscream'a brzmiało Groomash i zostało użyte przez Mannoroth'a. Należy zauważyć, że wiele imion sławnych orków nigdy nie zyskało skrótów (na przykład Durotan, Orgrim, Nazgrel, czy Kargath).

Informacje pochodzą ze strony:pl.wow.wikia.com